تأثیر هشت هفته تمرینات پرشی بر فاکتورهای منتخب کینماتیکی در شرایط خستگی در مردان هندبالیست لیگ برتر در معرض خطر آسیب لیگامنت صلیبی قدامی

مقدمه و اهداف خستگی می­تواند منجر به تغییرات زیانبار در کینماتیک فرود شده و مفصل زانو را در وضعیتی قرار دهد که احتمال آسیب لیگامنت صلیبی قدامی را افزایش دهد. با توجه به تأثیر تمرینات پرشی بر روی کاهش آسیب­ های ورزشی و بهبود عملکرد اندام تحتانی، هدف تحقیق حاضر تأثیر 8 هفته تمرینات پرشی بر فاکتورهای منتخب کینماتیکی در شرایط خستگی در مردان هندبالیست لیگ برتر مستعد آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بود. مواد و روش ­ها روش تحقیق حاضر از نوع نیمه­ تجربی بود. 30 بازیکن هندبال شاغل در لیگ برتر ایران به­صورت هدفمند انتخاب و به ­صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرین 8هفته­ ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی، پس از تعیین پای غالب آزمودنی و اعمال پروتکل خستگی، آزمودنی ­ها پرش فرود تک ­پا را انجام دادند. فاکتورهای کینماتیکی اندام تحتانی و تنه در حین فرود تک ­پا توسط دستگاه موشن آنالیز جهت بررسی حرکات در صفحه حرکتی ساجیتال و فرونتال ثبت گردید. در مدت­زمان تحقیق، گروه کنترل هیچ برنامه تمرینی مداخله ­ای انجام ندادند. جهت تجزیه ­و ­تحلیل فرضیه‌های پژوهش از آمار استنباطی آنکوا در نرم ­افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.   یافته­ ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که پس از هشت هفته تمرینات پرشی در شرایط خستگی میزان فلکشن زانو، فلکشن ران و فلکشن تنه در گروه تمرینی افزایش یافت (به ­ترتیب 0/001=p=0/002, p=0/001, p)، در حالی که کاهش معناداری در والگوس زانو، چرخش تیبیا و تیلت جانبی تنه مشاهده نگردید. نتیجه­ گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات پلایومتریک احتمالاً می­تواند در پیشگیری از آسیب­های لیگامنت صلیبی قدامی مؤثر باشد. این تمرینات با تأثیر بر روی زوایای کینماتیکی مفاصل و افزایش فعالیت فیدفورواردی عضلات و توسعه کل سیستم عصبی-عضلانی از مکانیزم ­هایی که باعث آسیب لیگامنت صلیبی قدامی حین فرود می­شود، پیشگیری می­کند.